Over verveling, ongeduld en aandacht

In The Guardian verscheen vorige week een artikel over verveling in onze moderne schermpjestijd. Een interessante verdieping van dit onderwerp: vervelen we ons wel genoeg? De conclusie was helder: nee, helemaal niet. Onze aandachtsspanne is zelfs nog korter dan een goudvis (!).

In deze tijd van social media en streaming video hóeft dat eigenlijk niet meer. Als er maar WiFi is – en die staat tegenwoordig in de pyramide van Maslow nog ónder de basis, die bestaat uit voedsel/water/beschutting en dergelijke.

Zit je in de trein? Mensen zijn voorovergebogen op hun schermpje bezig, scrollen door berichten of tikken er zelf een. Je ziet nog maar zelden mensen uit het raam staren naar de koeien in het weiland – of ze moeten oordopjes in hebben en naar muziek aan het luisteren zijn.

De voortdurende prikkels hebben ook effect op ons gevoel voor tempo.

Kijk nu maar eens naar een film uit de jaren ’90. Grote kans dat je hem traag vindt; niet snel genoeg ’to the point’ komen.

Wat mij persoonlijk opvalt, is dat ‘hoe doe je dit’-filmpjes die op social media voorbij komen, bijna standaard in een versneld tempo zijn gemonteerd. Een recept, een doe het zelf-idee: alles komt in een schokkerig, tsjak-tsjak-tsjak beeld voorbij.

Natuurlijk moet je op social media concurreren met een eindeloze stroom aan andere berichten, dus is het slim dat meteen duidelijk is wat de boodschap is. Maar ik vermoed dat het exemplarisch is voor ons moderne ongeduld. Verveling is stom, het is overbodig geworden.

We nemen de tijd niet meer om iets te laten bezinken.

Met als gevolg de tegenbewegingen en de experts die hier massaal op inspringen: digitale detox is de moderne retraite geworden. Het wordt bijna een statussymbool als je in staat bent om een week lang zonder social media, smartphone of zelfs internet te kunnen.

Net als meditatie – ooit iets voor aanhangers van obscure Aziatische stromingen, tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld, voor alle leeftijdsgroepen, beroepen en gezindtes. Mediteren is bijna verplicht – hoe kun je anders je geestelijke rust bewaren en op de juiste manier focus houden?

Het zou interessant zijn om dit filmpje over bereikbaarheid dit jaar opnieuw samen te stellen en in 2036 af te spelen. Hoe kijken we er dán tegenaan?

Lachen mijn kleinkinderen me dan uit over hoe ik destijds hun vader probeerde te matigen met schermpjes en gamen?

Of vinden we dat dan nét zo suf als de uitspraak die ik wel eens hoorde – niet van mijn ouders overigens –  toen ik kind was: ‘Niet zo veel lezen, dat is slecht voor je ogen!’

Ach ja, de generatieverschillen….

PS Maak je je soms zorgen of je smartphone een te grote rol speelt in je leven?

Kijk dan eens naar dit (Engelstalige) artikel over smartphoneverslaving. De belangrijkste conclusie daar is dat dit zeker een serieus issue kan zijn, waarover helaas nog veel niet echt bekend is. Er is geen uniforme oplossing op persoonlijk vlak, of op maatschappelijk vlak. De tips in het artikel kunnen je wel helpen meer inzicht te krijgen in jouw relatie met je smartphone en je op ideeën brengen hoe je hiermee anders kunt omgaan.

—

Wil jij samen met je collega’s eens aandacht geven aan de manier waarop jullie je werk organiseren? Dan is een workshop of training Met Meer Plezier Productief een slimme keuze.

Gaat het je om persoonlijke aandacht voor jouw uitdagingen? Dan is een coachingstraject Met Meer Plezier Productief misschien een goede keuze. Daarover vind je hier meer informatie, maar je kunt je ook vrijblijvend en kosteloos eerst aanmelden voor een Valkuilcheckgesprek.

—