Weet jij wanneer je moet stoppen?

Een rood stoplicht op de weg: helder. Op de rem. Maar in je werk? Veel mensen zijn zich niet zo bewust van de grenzen die daar lopen. Grenzen in je verantwoordelijkheden misschien nog wel. Grenzen in je tijd en in je energie? Stel mensen de vraag of ze weten waar die liggen en ze kijken je glazig aan.

Terwijl het heel belangrijk is om te weten waar je grenzen liggen. Pas als je dat weet, kun je ze bewaken. Doe je dat niet? Vroeg of laat loop je jezelf voorbij. Wil je dat niet, dan kun je een aantal dingen zelf anders doen.

Luister naar je lichaam.
Als je met hartkloppingen ’s avonds op de bank nog terugdenkt aan je dag, dan is er iets mis en ben je eigenlijk al te ver. Gedurende die dag zijn er ongetwijfeld al momenten geweest dat je de druk voelde, maar er niets mee deed. Luister naar waar je lichaam behoefte aan heeft: is dat rust, of juist beweging? Probeer ook overdag korte pauzes te nemen, al is het maar vijf minuten. Check dan niet je telefoon of je mail, maar ga bewust even zitten met

Leer van de landbouwer.
Als je op een stukje landbouwgrond jaar na jaar hetzelfde gewas plant, raakt het eenzijdig uitgeput. Zo is het ook met je hoofd: dat heeft afwisseling nodig. Kom je niet verder in een bepaalde taak? Stop er dan tijdelijk mee. Ga aan de slag met iets heel anders. Grote kans dat je alsnog een goede inval krijgt, omdat je je hoofd even los maakt. En zo niet: morgen is er weer een dag.

Begrens jezelf.
Werk duurt zo lang als de tijd die er voor beschikbaar is, zegt de wet van Parkinson. Wie een hele middag vrijmaakt voor een klus krijgt relatief minder gedaan dan iemand die er gericht twee uur aan gaat werken. Zelfs al is het de enige taak op je lijstje – wat onwaarschijnlijk is… – dan is het nóg verstandig om kleine deadlines in je dag te bouwen. Desnoods met behulp van de ouderwetse eierwekker, of een modernere versie: het alarm in je smartphone. Hiermee krijg je meer focus en, mooi meegenomen: rotklussen hebben een specifiek eindmoment.

Werk ze!